De NL gezondheidszorg is bedoeld de patiënt, ook wel cliënt genoemd, te helpen als die daarvoor in aanmerking komt. Dan gaat het om diagnostiek, behandeling (curatie) en/of verzorging. Er is een onderscheid tussen curatieve zorg en langdurige zorg.
De curatieve zorg is tijdelijk van aard en duurt in principe niet langer dan een jaar. Deze zorg is onderverdeeld in:
- Eerste lijnszorg (zoals huisarts, apotheker, tandarts, fysiotherapeut, verloskundige).
- Tweede lijnszorg (ziekenhuis, zelfstandig behandelcentrum).
- Derde lijnszorg (super gespecialiseerde tweede lijnszorg zonder integrale zorg).
De langdurige zorg is in principe verzorging en niet gericht op herstel (verpleeghuis-, gehandicaptenzorg).
De behandeling van kanker valt onder de curatieve zorg. In de curatieve zorg zijn de drie belangrijkste partijen:
- de patiënt;
- de zorgaanbieder;
- de zorgverzekeraar.
De patiënt is ziek en heeft daarom recht op zorg zoals dat in het basispakket is omschreven.
De zorgaanbieder is een ruim begrip, dat kan een instelling zijn (ziekenhuis, huisartsenpost, fysiotherapie praktijk) en ook een individuele professional (arts, tandarts, fysiotherapeut, verloskundige).
De zorgverzekeraar is een verzekeraar die gezondheidszorg uit het basispakket voor zijn verzekerden beschikbaar heeft. Hij kan daarnaast ook een aanvullend pakket aanbieden en gelden voor langdurige zorg beheren.
In de gezondheidszorg gelden veel regels. Een aantal is door de overheid opgelegd echter de meeste betreffen afspraken tussen partijen onderling.